devrim bor

neyin peşindeyiz.. kurgusu zayıf, acısı bol kepçe, duygusu derinlerde, çelişkisi on numara hayatlar yaşıyoruz sonuç itibariyle.. neyin peşindeyiz.. insanlar birbirinden bu kadar uzaklaşmış iken.. her dert kendi nihai hücresine hapsedilmiş iken.. bencil ruhlarımız sadece kendini düşünüp, ötekine sırtını döner iken.. saklarken korkularımızı, eksikliklerimizi, yaralarımızı ve komplekslerimizi başkalarından.. neyin peşindeyiz.. beğendiğimiz bedenlere anlam yükleyip, daha ilk dönemeçte manasız kıldığımız çürümüş duygularımıza bile gem vurulamaz iken.. neyin peşindeyiz.. gerçek olmadığını bile bile girdiğimiz aşk yanılsamaları.. zevk ziftlenmeleri, sanal aynanın öteki yüzünde yansıyan sıfatlarımıza bile bakmaya yüzümüz yok iken, neyin peşindeyiz.. anlık atraksiyonlarla avuttuğumuz yüce gönüllerimizin açtığı yaralara, merhem olduğunu sandığımız yalan sözlerimiz, evrenin karanlık boşluğunda derbeder dolanır iken.. neyin peşindeyiz..

Kapitalizm gölgesini satamadığı ağacı keser demiş sakallı ne kadar da doğru.. insan hayatında bazen doğallık arar.. insanın kirli kapital elinin değmediği bakir topraklar arar ya.. onlardan biriydi eskiden olympos.. her fırsatta bir kaç gün olsa da kaçarım o iki dağın arasında çardaklarda efil efil çam kokusu eşliğinde nefes alıp bünyeyi huzura gark ettiren yönünü.. antik uygarlıkların buz gibi dereyle soğutulduğu ateşin kalbinden denize yürüyüp tatlı ile tuzlunun herşeye in at birleştiği noktadan feyz alıp.. her an bir alexandr bir marianın kah cilveleşmesini kah kavgasını duyabileceğin kalıntılardan oluşmuş aykırı ve marjinal bir yeri.. yani olymposu.. severdim.. insanları cezalandırmak için karanlığa mahkum eden tanrılardan ateşi çalıp insansoyunu aydınlığa kavuşturan prometheusun yurdu olan olymposu.. ama gel gör ki.. kapit alist rant eliyle oranın kıymetini bilmememiş, anlamamış.. ve anlamayacak olan sırf değişiklik olsun diye sırf marjinallik olsun diye tükete tüke...