tarihi öldürmeyin

Kendimi bildim bileli tarihi yerleri mekanları, evleri, hanları, hamamları, çarşıları, ibadethaneleri hep çok sevmişimdir. öyle bir mekana gittiğimde gözlerimi kapatır.. orada, tam durduğum yerde yüzyıllar bin yıllar önce kimlerin yaşadığını hayal gücüme katar, seslerini, nefeslerini hissederim bünyemde..

O yüzdendir ki yeni evler yeni mekanları modern yapılar, mimarisi ne kadar güzel olursa olsun bana hep basit soğuk ve ruhsuz gelir.. içinde yaşanmış bir mekanda değişik bir huzur, koyu bir hüzün, en çok da tuhaf bir gizem hissederim.. evrende her şeyin olduğu gibi onların da bir ruhu vardır çünkü.

O mekanda yüzyıllar önce yaşanmış olaylar, aşklar, ayrılıklar, acılar, kahkahalar bir şekilde o eski duvarların çatlaklarından içeri sinmiştir adeta..

o eski kokuyu, o esrik tadı, o büyüleyici atmosferi hissedip solumak tüm hücrelerime tarifi imkansız bir haz, tatlı bir keyf verir..

Ve bir gün o tarihi yapılar bir şekilde yakılıp yıkıldığında içimi derin bir keder kaplar.. çünkü bir tarihi yapı yıkıldığında orada yaşayan bedenler gibi orada varolan ruhlar da acı çeker.. yüzlerce yıldır şahitlik ettikleri ne varsa döker bir bir etrafına.. ruhlar da gözyaşı döker..

Siz bir tarihi binayı yakıp yıkıp yerle bir ettiğinizde, oradaki canlıları öldürmezsiniz yalnızca.. orada bin yıl önce yaşayan insanları, tarihi, o duvarlar arasında gezinen kayıp ruhları, anıları, yaşanmışlıkları, yarım kalmışlıkları ve aşkları da öldürmüş olursunuz.. orada, o kadim şehirde canları bedeninden ayırırken, ruhları da köklerinden koparmış olursunuz.

Etmeyin.. o bedenler değilse de o ruhlar sessiz bir çığlık olur sağır eder kulaklarınızı.. ince ince kanar yakar yüreklerinizi.. kabusunuz olur dolanır boynunuza, kederiniz olur kör eder gözlerinizi laneti etmeyin.. küser de gider gelmez bir daha geri etmeyin.. kıymayın canlara da ruhlara da.. kıymayın insanlığımıza da tarihimize de.. etmeyin..