kaçış

ne zaman bu şehirdeki, ülkedeki, bu gezegendeki insanların çirkinliklerinden, kötülüklerinden, güçlünün şerrinden, güçsüzün çaresizliğinden, zalimin zulmünden, mazlumun tutmayan ahından, böyle gelmiş böyle gidecek diyen ahmakların rahatsızlık verici rahatlıklarından, insanın insana kurduğu distopik hegamonyadan, bencillerden, sencillerden, ırkçılardan, kafatasçılardan, gücü kötücül bir şekilde elinde tutanlardan, güce tapanlardan, gücü gücü yetencilerden.. adamsendecilerden, vurdumduymazlardan amaan banane yeaa ne olursa olsunculardan, bana dokunmayan yılan bin yaşasıncılardan.. yumurta dayanmadan kapıyı kitlemeyenlerden, sevgisizlerden ve saygısızlardan, sorgusuzlardan.. velhasıl kötü kalpli, kötü niyetli, karanlık zihniyetli insanlardan bunalıp.. bunlarının kara pençesini boğazımda hissedip.. boğulup nefesim daraldığında kendimi dışarı atıp yüzümü gökyüzüne çeviriyorum.. gözümün görüp, beynimin hayal gücüme oranı doğrultusunda algıladığı evrene doğru ufak bir yolculuk yapıyorum..

önce galaksileri görüyorum.. sonra yıldızları, sonra gezegenleri.. gaz ve meteor bulutsularından, süpernovalardan, karanlık enerjiden, kara deliklerin olay ufkundan yutulmadan başarılı bir manevrayla ışık hızında geçip bir başka galaksinin bir başka yıldızının bir başka gezegeninde.. balkondaki koltuğunda sigara yakmış, bir elini yüzüne dayanak yapmış düşünceli bir yaşam formuyla karşılaşıyorum sonra.. heyecanlanıyorum.. bana bir şeyler söylemek istiyor diye umutla kulak kesiliyorum, başımı uzatıyorum.. ve yaşam formu usulca fısıldıyor.. ‘salla be kanka bizim gezegende de durumlar aynı, yok birbirimizden farkımız, takma be kafana yak bi cigara daha’ demesiyle kendime geliyorum.. ve sonra hayallerime bile sirayet eden talihsiz realiteme bakıp hunharca gülüp akabinde yine yeniden umutsuzluğa gark oluyorum ışık hızında.. ve o anda gaipten başka bir ses yükseliyor tüm heybetiyle.. laa bi yörü git yat psikolojik deli.. milletin de gafasını qarıştırıyon..