sessiz kalmıyoruz

doksanlı yılların başları, üniversitenin ilk yılları.. o zamanlar da ortalık karışık.. eskişehir de gözaltına alınıp bırakılmış gecenin bir yarısı bursaya dönmek zorunda kalmıştım.. şu anki kent meydanı o zamanlar şehirlerarası otobüs terminaliydi.. öğrenciyim cebimde taksiye verecek para yok.. bırak cep telefonunu ev telefonunun bile az bulunduğu zamanlar..

bilen bilir mezarlığın yanındaki karanlık tenha yoldan çarşambada oturan yoldaşların evine doğru yürümeye başladım.. bir süre sonra arkamdan ayak seslerinin geldiğini duydum.. korktum tedirgin oldum.. dönüp arkama bile bakamıyorum.. ben hızlanıyorum ayak sesleri de hızlanıyor.. yavaşlıyorum o da yavaşlıyor.. öyle bir yer ki beni orda doğrasalar cesedim üç gün sonra anca bulunur..

şubat ayı hava nasıl ayaz.. aklımdan beş korku on gerilim filmine konu olacak senaryolar geçiyor.. elimi montumun cebine soktum birden sürekli yanımda taşıdığım küçücük bıçağım değdi elime.. içimi bir cesaret kapladı bir an.. kızdım kendime.. ne korkuyorsun lan dedim.. daha üç dört saat önce emniyette polislere meydan okuyordun.. ne biçim devrimcisin sen, kendine gel bir sapıktan mı korkuyorsun yoksa diye diye nasıl bir gaza getirdiysem kendimi çakıyı açtım elimin içinde.. adımlarımı hızlandırdım..

ben hızlandım arkamdaki de hızlandı.. o kadar yaklaştı ki soğuktan buharlaşan nefesini ensemde hissediyorum.. sonra birdenbire durdum ve sert bir şekilde arkama döndüm orta yaşlı kel kavruk sapığımla burun buruna geldim.. herif bu beklenmedik dönüşüm karşısında şok oldu, ne olduğunu anlayamadı.. elimde tuttuğum bıçağın ucu karanlıkta parlıyor.. o kadar küçük ki çakı, tamamını görse adam gülmekten düşüp bayılır diye sadece ucunu gösteriyorum.. ama nasıl bir pis baktıysam geri geri çekildi.. dedim ulan şerefsiz sen beni mi takip ediyorsun.?

iş üstünde yakalanan bir suçlu gibi, gözüne fener tutulmuş bir tavşan gibi.. psikolojik üstünlüğü kaybeden her sapık gibi korktu ve geri çekildi.. yok bacım sen beni yanlış anladın filan diye kekeledi.. ne bacısı ne yanlış anlaması lan.. yürü git yoksa seni burada deşer leşini mezarlığa atarım diye çemkirdim..

ufacık gözlerindeki şehvetin yerini derin bir korkuya bıraktığını izledim gözümü kırpmadan.. neye uğradığını anlayamadan süt dökmüş ezik bir kedi misali kuyruğunu kıstırıp döndü gitti.. koşa koşa arkadaşlara vardım olayı anlattım.. çıktılar gecenin üçünde adamı aramaya başladılar.. bulamadılar.. bir yandan da bana kızıyorlar.. neden kandırıp eve getirmemişim o herifi de onlar anladığı dilden anlatırlarmış da falan.. dedim gerek kalmadı ben ona gerekli dersi verdim..

yani diyeceğim o ki maalesef bu ülkede kadınların kaderi budur.. bu ve benzeri olayı yaşamayan kadın yoktur.. hele hele gecenin bir yarısı dışardaysan sana saldırmayı taciz tecavüz etmeyi hak görürler.. genel zihniyet budur.. o yüzden klasik laflara girmeden net söylüyorum.. kızlarınızı her koşulda kendini koruyacak şekilde yetiştirin.. ve ahlak terbiye dersi verecekseniz.. kızlarınıza örtünmeyi değil oğullarınıza kimseyi taciz tecavüz etmemeyi öğretin.. öğretin ki ahan bu beyni donuna düşmüş şamil gibi potansiyel tecavüzcü olmasın.. azıcık insan olsun