insanlık öldü

ülke olarak kocaman bir tımarhaneye dönüştürüldük.
ne ağzımızda tad kaldı, ne benzimizde renk..
gülüşümüz yarım kaldı, yüreğimiz kederle doldu..

tehlikeli bir oyunun tam orta yerinde;
öfkeden deliren..
delirdikçe saldırganlaşan,
saldırdıkça daha fazla kan isteyen
vampirlere dönüştürüldük..

insanlığın tam orta yerinde..
bebeklerin, çocukların ölümüne akan
kanlı gözyaşlarımız..
ölüme sevinen yaratıkların ağzından dökülen
marazalı salyalara karıştırıldı..

kimyamıza zehir kattılar..
kurşun döktüler simyamıza..
öyle bir virüs yaydılar ki bünyemize..
iyilik kötülük mefhumunu yitirdik..

sapla samanı birbirine karıştırıp
öfke nöbetlerine girdik..
sarsıldık, titredik, inledik ama
iyileşemedik..

aklımız tutuldu,
içimiz kavruldu,
ruhumuz savruldu..

böldüler yarımızı..
kestiler yolumuzu..
kırdılar kolumuzu..
büktüler belimizi..

birbirimize duyduğumuz öfkeden
gözlerimize bakacak yüzümüz kalmadı..
içimiz almadı..
çığlığımız duyulmadı..
insanlığımız tamam olmadı bir türlü..

acılar uç uca eklendi burdan halepe yol oldu..
kederli ruhlarımız taşıyamadı bu kadar yükü,
insan zaten ölmüştü..
insanlık da öldü tam oldu..