rüyalarım

Rüyamda kendimi, sürekli kendini tekrar eden, sonsuz döngüye girmiş üç boyutlu bir korku-gerilim filminin içine bırakılmış olarak görüyorum.. atlılar geçiyor tepeleyerek üzerimden toza toprağa karışıyorum ölmüyorum.. Sonra bir savaşın ortasında buluyorum kendimi.. çapraz ateş arasında kalıyorum kurşunlar delip geçiyor ciğerimi ölmüyorum.. bombalar patlıyor dört bir yanımda, yanıyorum, kanıyorum ama ölmüyorum.. yıkık dökük savaş kalıntıları arasında bir dost yüzü arıyorum göremiyorum..

Sonra sahne değişiyor, fırtınalı bir çölde gözüme kaçan kum tanelerinin arasından su arıyorum bulamıyorum susuzluktan ölmüyorum.. karanlık kasvetli bir havada şimşeklerin altında kalıyorum ölmüyorum.. asit yağmurları yağıyor.. koluma damlıyor değdiği yeri yakıyor, oksijenim tükeniyor nefes alamıyorum ölmüyorum..

Can çekişen insanlar görüyorum sonra.. yardım istiyorlar benden.. elimi uzatıyorum boşluğa değiyorum, tutamıyorum, dokunamıyorum hiçbirine.. karlı tepelerde buluyorum kendimi bir an üşüyorum donuyorum ama ölmüyorum.. çıkmak istiyorum filmin içinden çıkamıyorum.. bağırmak istiyorum bağıramıyorum.. kendimi bunun bir film bir sanal dünya bir rüya olduğuna inandırmaya çalışıyorum.. inandıramıyorum..

Sonra kendi kendime düşünüyorum neden bu kadar panik yapıyorsun ki sanki gerçek dünya buradan farklı mı ki diye analiz kasıyorum o halde -son- yazısının çıkmasını beklerken.. son yazısının yanımdan gelip geçtiğini ve filmin birden gene başa sardığını görüyorum.. ama artık şaşırmıyorum ve korkmuyorum.. çünkü ne yapacağımı biliyorum artık.. uyanıyorum..