deniz gezmiş

çok eskiden bir gün, bir arkadaşın kitap evinde takılırken zıpır bir kız girdi içeri.. altı mayıs öncesiydi, kitap evinin her yeri deniz gezmiş posterleriyle doluydu.. kız baktı baktı kim bu yakışıklı ya her yere fotosunu asmışsınız dedi.. o yakışıklıyı idam ettiler dedik, anlattık mevzuyu.. o zıpır kız oturup bir tabureye hüngür hüngür ağladı hiç unutmam.. sonra onu daha yakından tanımak istiyorum dedi.. uzandım ordan, erdal öz'ün gülünün solduğu akşam kitabını verdim al bunu oku dedim gönderdim.. bir kaç gün sonra gene geldi.. ben de deniz olmak istiyorum dedi.. onu tanımak onu anlamak onun gibi olmak istiyorum dedi.. benzeri sebeplerle devrimci olan o zamanki bilincim onu sarıp sarmaladı.. uzun uzun sohbetlerimiz oldu.. ona üniversiteye ilk geldiğimde deniz gezmişçileri ararken nasıl devrimci olduğumu anlattım, gülüştük.. o tatlı ve duyarlı kız nerededir şimdi bilmiyorum ama deniz gezmiş hala burada.. az sonra bir kez daha son mektubunu yazıp yoldaşlarıyla vedalaştıktan sonra, hiç tanımadığı insanların daha güzel daha onurlu hayatları olsun diye canından, gençliğinden ve hayallerinden vazgeçecek.. az sonra yağlı ilmeklere geçirilen o güzel boynu yana düşecek.. az sonra celladına bırakmayacak işi, kendi tekmeleyecek idam sehpasını.. az sonra bir deniz ölecek ama binlerce deniz doğacak.. az sonra geceden azade korkulardan ziyade, tan yeri ağarmadan denizler ölümsüzleşecek bir kez daha.. 'aslan'lar gibi 'inan'çla..