Tanıdık Bir Hikaye

Çok eski zamanlarda bir kuzucuk yaşarmış. Her gün, o çayır senin bu mera benim hoplayıp zıplarmış. Kimseyi sallamaz, gam keder bilmez, yaşar gidermiş. Hayat ona güzelmiş. Sonra bu kuzucuk büyümüş serpilmiş, kocaman kuyruklu güzel bir koyun olmuş. Köyün tüm koçları peşindeymiş haliyle.. Koyuncuk, kuyruğuyla salına salına meydanda gezerken, yakışıklı kıvrım kıvrım boynuzlu delikanlı bir koça gönlünü kaptırmış. Gel zaman git zaman, çayırlarda, kırlarda buluşup koklaşmak canlarına yetmiş..

Koç, anasını yollamış bir paket ot kokteyli yaptırmış usulünce, adabınca koyun koça istenmiş. Sade bir kır düğünüyle dünya evine girmiş bizimkiler. Bir süre sonra ilk yavrularını almışlar kucaklarına çok mutlularmış. Yavrular büyüyüp serpildikçe bizimkilerin içine bir keder düşmeye başlamış. Ya yavrularını kurt kaparsa, ya bir kurban bayramına denk gelip de heder olurlarsa, ya sürüden ayrılıp da başlarına kötü bir şey gelirse diye içi içini yiyormuş zavallıcıkların.

Bunları düşüne düşüne gözlerine bir damla uyku girmeden sabahı ediyorlarmış. Koç, koyunu uyandırmış bir gece yarısı. Hanım demiş bizim halimiz hal değil. Biz bu şüpheyle nasıl yaşayacağız. Her gün sürüden dönerken yavruları bir araya getirmekten imanımız gevredi. Koyun demiş; ben ne bileyim bey, sabah akşam yediğim çimenler burnumdan geliyor zati, sütüm kesildi çobandan fırça yiyorum. Gece gündüz yalvarıyorum, yareppim nolur beni evlat acısıyla sınama diye dua ediyorum. Birbirine sarılıp ağlaşmışlar sabah kadar..

Gel zaman git zaman bu ikisi sürekli sürüden ayrılıp yavrularını koruyacak bir formül aramaya başlamışlar. Önce, onları ağıla hapsedip dışarıdan gelen saldırılara karşı korumayı düşünmüşler. Olmadı yavrularını da alıp, o masallarda anlatılan kurtların körpe kuzuları yemediği uzak diyarlara gitmek istemişler. İmkanları elvermemiş yapamamışlar. Gidememişler her gün aynı ızdırapla sabahı zor etmişler..

Yine bir gün kırlarda tam onlar bu mevzuları konuşurken, yanlarına daha önce hiç görmedikleri bir koyun yaklaşmış. Ah be canlarım ah be barqemın, sizi çok iyi anlıyorum hem yavrularınızı kötülüklerden korumak, hem de sahibinize olan görevlerinizi yerine getirmek istiyorsunuz. Ben size yardımcı olacağım, patronum çok güçlü ve zengin biri. Size istediğinizi verecek, diye ikna edip bizimkileri peşine takıp kurdun sarayına götürmüş.

Bizimkiler önce bir korksalar da kurdun başındaki takkesini, yerdeki seccadesini görünce bi rahatlamışlar.. Kurt demiş, buyurun efendiler korkmayın, ben sizin bildiğiniz kurtlardan değilim.. Tövbe edip hak yoluna erdim, ibadete başladım. İstesem sizi iki dişimle hiç ederim şuracıkta ama bıraktım o işleri, ben sizden yanayım ve size söz veriyorum sizin yavrularınıza kimse dokunamayacak bundan sonra. Ayrıca, iki ot çimen için dağ bayır gezmenize de gerek yok bundan böyle. Benim arka tarafta stoğum var ne zaman isterseniz gidip oradan otlanabilirsiniz.

Bizim koçla koyun bu işe çok sevinmişler. Hayatlarında ilk defa birileri, hem de kuzuluklarından beri korkuttukları kurt onlara yardım ediyormuş. Tam bunları düşünürken takkeli kurt oradan seslenmiş. Yalnız sizden küçük bir ricam olacak canlar. Bu iyliklerimin karşılığında, her gün bir arkadaşınızı ikna edip yanıma getireceksiniz. Yanlış anlamayın beni lütfen. Onlara kötü bir şey yapmayacağım. Sadece sizin gördüklerinizi onların da görmesini istiyorum ve beni sevmelerini istiyorum. Belki bu şekilde yıllarca yaptığım kurtluğun bedelini ödeyip, ruhumu huzura kavuşturacağım demiş..

Bizimkiler inanmış güvenmiş, yıllarca, bize sizi hep kötü anlattılar abi. Hadi kal sağlıcakla deyip sarılıp öpüşerek içleri ferah karınları tok bir şekilde ayrılmışlar saraydan. Verdikleri sözü tutmuşlar. Her sabah bir koyunu kandırıp onu kurda teslim edip dönmüşler ağıllarına, çocuklarının başına, mutlu mesut yaşamışlar uzun süre. Arada çobanın, yav nereye kayboluyor bu hayvanlar diye serzenişlerini de kulak ardı etmişler. Gel zaman git zaman sürü iyiden iyiye azalmaya başlamış. Bizimkiler çoluk çocuğu alıp kurt efendiye gidip arkadaşlarının akıbetlerini sormaya karar vermişler. 

Girmişler saraydan içeriye girmesine de ne görsünler. Sarayın camekanında bir sürü koyun postu asılı. Yav nasıl olur filan demeye kalmadan kurt takkesini çıkardığı gibi önce yavrulara sonra da bunlara geçirmiş dişlerini. Yapma, etme, kıyma bize, hayır deseler de aldıkları son nefes o olmuş. Kurt yemiş semirmiş bunları, kırk postun üstüne kurulu kırk katlı geniş koltuğuna oturmuş ve seslenmiş ötelere. Ey ahali, o ilk kuzuyu teslim etmeyecektiniz demiş dişlerinin arasında kalan son semiz etleri sivri tırnağıyla temizlerken.. O ilk kuzuda hayır diyecektiniz siz..